Midlifecrises?

“Ach man, je hebt gewoon je midlifecrisis,” zegt mijn vriend Frits.

Ik heb hem zojuist verteld dat ik de wereld een stukje leuker wil maken met Read My Slips met rare kronkels en uitspraken die geen steek houden, tenzij je er lang genoeg over nadenkt.

Frits: “Wat jij wilt en doet Miro, slaat als een deuk in een pakje boter!"

Ik vind dat Frits bot en ongevoelig reageert. Een vriend van mij zegt zoiets niet. Daarom heb ik hem verzonnen als intro van dit stuk over mijn midlife-crises.

Op mijn 21e had ik mijn eerste (mid)lifecrisis. Ik had besloten mijn studie luchtvaart- en ruimtevaarttechniek vroegtijdig te stoppen. Ik maakte me zorgen, want je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te snappen dat een midlifecrisis op die leeftijd betekent dat je niet ouder zult worden dan 42.

Ik pakte mijn eerste midlife crisis wel direct goed aan en nam motorrijles, zoals het hoort. Maar al snel werd me duidelijk dat ik mijn tweeënveertigste levensjaar überhaupt niet zou halen met mijn rijstijl (lees: gebrek aan motorrijvaardigheid).

Op mijn 35e dacht ik dat ik niet ouder dan 70 zou worden. Ik kreeg namelijk een 25-jarige vriendin, ook zo’n typische midlife gebeurtenis.

Terug in het nu.

Als ik volgens Frits in een midlifecrisis zou zitten, dan wordt ik minstens 95. Dat is al een mooi vooruitzicht. Toch reikt mijn ambitie verder en wil ik graag de eeuw volbrengen.

Dus ben ik aan het sparen voor het jaar waarin ik 50 word. Dan koop ik een cabrio sportwagen.

Ik denk dat mijn 40-jarige vrouw dat dan wel goed vindt.

All in sincerity...

Miro