Vlak na onze verhuizing hadden mijn vrouw en ik een heel weekend  uitgetrokken voor het indelen van onze slaapkamerkast.  Over de indeling zijn we het in grote lijnen snel eens:  Ik krijg de linkerkant, zij het middenstuk. Een groot gedeelte van de rechterkant – eigenlijk bedoeld voor gezamenlijk gebruik, lakens en dergelijke – krijgt zij van mij cadeau. Die geef ik liever weg dan dat ik haar uitleg probeer te begrijpen op mijn vraag: ‘Waarom zoveel laarsjes?’ Gelukkig krijg ik voor mijn nette schoenen ook een plek. Omdat zij weet dat het waarschijnlijk bij één paar zal blijven. 

De angel zit ‘m nu nog in de details. Op welke hoogte komen de planken? Waar plaatsen we de stang voor de kleerhangers? Ondergoed en sokken in een mandje of toch op een plank? En dan heb ik nog mijn persoonlijke voorkeuren.  Ik kan bijvoorbeeld uren wakker liggen van de vraag: ‘Leg ik mijn thermo-ondergoed bij het reguliere ondergoed of in mijn “wintersectie” met skibroek, dikke sokken en handschoenen?’ Jammer dat die Zweedse winkel voor meubels en woonartikelen hier geen heldere en eenduidige gebruiksaanwijzing voor meelevert.  Naar het inrichten van klerenkasten mag van mij nog wel wat wetenschappelijk onderzoek gedaan worden. Ik heb echter weinig hoop, want mijn internet zoekopdracht  “academische leerstoel optimale slaapkamerkastindeling” levert nul resultaten. 

Dat wordt dus leren door schade en schande.  Schade aan polsgewricht, huid (blaren), schouder en nek, vanwege het schroeven boven mijn macht. De plankhouders hebben zowat alle voorgeboorde gaatjes gezien voordat ik ze definitief durf te bevestigen. Schande vanwege het nog ontbreken van de gordijnen die het kastindelingstafereel voor onze nieuwe overburen had moeten verhullen. 

Uiteindelijk ben ik wel zeer tevreden over het resultaat.  In mijn kastindelingslogica  “van top tot teen” verloopt de lighoogte van het kledingstuk evenredig met de draaghoogte op het lichaam. Bovenkleding hoog, onderkleding laag, schoenen op de onderste plank. Uiteindelijk heb je als man bij dit soort dingen een houvast nodig.

 Zo gebruik ik bij het inpakken van mijn sporttas een soortgelijk  model.  Dan loop ik mijn hele outfit na van top tot teen. Dat doe ik op de melodie van het liedje “Hoofd Schouders Knie en Teen.”  Zing maar met me mee: Shirt, sportbroek, sok en schoen, sok en schoen (herhaal 2x). Handdoek, shampoo, slipper voor de douche.  Shirt, sportbroek, sok en schoen, sok en schoen!

Verrek, nu ik het zo zie uitgeschreven, snap ik ook waarom ik gisteren een schone boxershort heb vergeten.

Enjoy now,

Miro