Het lampje op de achtergrond kleurt rood.

“Grapje” zegt de minister als verklaring, als redding uit het rood. Niemand lacht. 

“Oké dan, eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik na de verkiezingen wél fors ga bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking”.

Groen licht.

Hoofdschuddend kijkt de minister naar de microfoon.

“Minister, waar denkt u nu aan?“ vraagt een journalist.

“Seks natuurlijk” antwoordt hij met een plichtmatige glimlach.

Groen.

Terwijl pornogroen in de beginperiode van de Totalitaire Media Openheid nog hilarisch werd gevonden, is het nu muisstil.

“Nee, ik bedoel, wat dacht u toen u net zo beteuterd naar de microfoon staarde?“

De minister: “Ik dacht, oh wat een zegening die leugendetectie software!”

Rood, zonder rumoer.

Eerlijk gezegd valt er nooit meer iets te lachen in de politiek.

...

Enjoy now,
Miro